"I jeszcze sok! Dużo soku! ^^

Upijam trochę soku.
"Sake... Ale mam nadzieję, że wystarczająco gorące Ci podali" ^^

W milczeniu popijam sok. Gdy zostaje mi go trochę na dnie, odpowiadam:
"Czemu nie... chociaż to zależy jakie jutsu... Poproszę dolewkę!"

"Masz na myśli Rasengan, prawda? Jest wiele rodzajów tego jutsu... Ale brzmi całkiem kusząco..."
Wypijam sok (no niestety ruchy Kage są trochę szybsze niż Rikudo Sennin'a ) i spoglądam pytająco w Twoim kierunku.
"Mów dalej."

"A powiedziałam, że nie chcę się go nauczyć?"
Wstaję od stołu i spoglądam w szklankę.
"Dziwnie dzisiaj smakował..."

Wzruszam ramionami.
"Nie to nie... dzięki za ramen..."
Odchodzę kilka kroków, by się po chwili zatrzymać. Odwracam się powoli.
"Co... mi... dosypałeś...?"
Mój głos lekko drży, bo nie jestem pewna.

"Jasne, że chcę... Odegram się na Frodlim..."
Zaczynam się śmiać szaleńczym głosem.

"Kuso... Zabiję... Jak... Ciebie... Dorwę..."
Tracę przytomność i opadam na ścianę 9uf, dobrze, że było o co się oprzeć, bo kontakt z glebą mógłby być nieprzyjemny ^^)

Otwieram oko.
"Co ja robię na ulicy..."
Po chwili wszystko do mnie dociera.
"Ten Sasuke... Niech ja go tylko dorwę...."
Zaczynam przeskakiwać z dachu na dach, szukając Ciebie.

Zaciskam dłonie w pięści i krzyczę:
"O, Sasuke-SENPAI!!!"
Uderzam Gouwan ziemię, kilka metrów od Ciebie. Nie muszę chyba mówić, co się stało - pobojowisko

Zaciskam jeszcze mocniej pięści.
"Wyśmienicie... Ale pamiętam, co Ci obiecałam..."
Zamykam oczy i biegnę w Twoim kierunku.
"Obiecałam, że jeżeli Ciebie dorwę, to zabiję..."

Otrzepuję z siebie pył.
"Szpaner..."
Zbieram chakrę w dłoni i uderzam Twoje KG z całą siłą. Klon znika. Robię rozwścieczoną minę.
"I za to też mi zapłacisz..."
Spoglądam na swoją bluzkę. Na brzegu jest lekko porwana. Moja brew drga niebezpiecznie.
"Teraz to na pewno mi nie uciekniesz..."
Wykonuję Mizu Bunshin no jutsu (x2) i ponownie ruszam do poszukiwań.

"Naprawdę..."
Po chwili jestem tuż za Tobą. Chuusuusei Biribiri.
"Przynajmniej teraz mi nie uciekniesz..."
Zaczynam się śmiać, ale po chwili poważnieję.
"Nie zdajesz sobie chyba sprawy, ile kosztowała mnie ta bluzką, którą rozerwałeś..."

"Co to było za czarne serum?"
Próbuję otrzepać się z błota, ale to wcale mi nie wychodzi.
"Jak mogłeś zniwelować działanie Chuusuusei Biribiri? Nie powinieneś być w stanie ułożyć znaków... No i jeszcze mnie poparzyłeś tą wybuchającą notką..."
Kręcę głową.
"Co ja z Tobą mam..."
Idę w kierunku centrum.

Rozglądasz się, ale ja już jestem w środku. Przebieram, wzdycham i piszczę z radości. Wchodzę do przymierzalni z tuzinem na rękach. W końcu wychodzę. Mam na sobie fioletowe quipao do połowy uda i z długim, rozszerzanym rękawem. Uśmiecham się zadowolona.
"Ta będzie mi pasować. Przyda się na misje i mój nowy sprzęt."
Podchodzę do Ciebie i całuję w policzek.
"Arigatou."

Uśmiecham się do sprzedawcy:
"Inaczej bym go zabiła. A każde chce żyć, niezależnie od tego, co mówi."
Sprzedawca przygląda mi się ze zdziwieniem.
"Zniszczył mi bluzkę. A wtedy jestem straszna. Wasz Hokage ma gest"

Robię zdziwioną minę.
"Drogi sprzedawco, czy wiesz, jak wyglądają, a w sumie wyglądały egzaminy na genina w Kiri-Gakure?"
Sprzedawca pokręcił głową.
"No to ciebie uświadomię. Uczniowie byli dobierani w pary. Razem walczyli o życie, jedli, uciekali przed dzikimi zwierzętami. Ostatniego dnia tylko jedno z nich mogło zostać geninem, a wiesz dlaczego?
Sprzedawca powtórnie pokręcił głową.
"Ponieważ jeden z nich musiał zabić swego towarzysza. Ten, który przetrwał, zostawał geninem. Rozumiesz?"
Mężczyzna przytaknął. Uśmiechnęłam się i kontynuowałam:
"Więc nie mów mi, że za zniszczoną bluzkę będziecie mieli wybory nowego Hokage. Nawet jeżeli, to musiałabym wnieść skargę, a tego nie zrobię. Jednakże..."
Przybliżyłam twarz do twarzy sprzedawcy.
"Jeżeli wasza rada starszych się jednak o tym dowie, osobiście zaprezentuję ci, jak zginął mój towarzysz, czy rozumiesz?"
Sprzedawca natychmiastowo pokiwał głową. Uśmiechnęłam się.
"To dobrze..."

Wyjmuję senbon.
"Więc jeżeli Sasuke zachowuje się jak dziecko, to niby jakim cudem został Hokage? Poza tym taki oszust jak TY powinien natychmiast wracać do swojej wioski."
Mizu Bunshin no jutsu (x3) Jeden z moich klonów wybiega przez okno. Drugi odwraca się w kierunku przybyszy:
"Sklep zamknięty. Wracajcie, skąd przybyliście."

Stoję na środku sklepu z opuszczoną głową. Po kilku chwilach chowam senbon do futerału. Związuje włosy wstążką. Wiesz już, że nie jestem w humorze i próbujesz mnie powstrzymać, jednak ja już złożyłam znaki i powiedziałam donośnym głosem:
"Suiton: Bakusui Shouha!"
Cały sklep został zalany wodą, jak również sprzedawca. Po kilku minutach cofam jutsu. Sklepikarz patrzy na mnie ze strachem w oczach. Podchodzę do niego i podnoszę na przód koszuli. Trzymam go w powietrzu na koszulę.
"Do twojej wiadomości, człeczyno: nigdy więcej nie mów tak o ludziach, którzy w przeciwieństwie do ciebie, coś znaczą dla wioski. A i jeszcze jedno..."
Rzuciłam nim o ścianę.
"Zapamiętaj sobie dobrze: JA jestem zabójcą TWOJEGO sklepu. I módl się, aby tylko tego..."
Odwracam się na pięcie i mijam Ciebie bez słowa. Wychodzę z budynku.

"Jeżeli zapraszasz, to nie wypada odmawiać, chociaż wolałabym wiedzieć, gdzie jesteśmy..."
Opieram dłoń o mur i natychmiastowo zabieram dłoń. Spoglądam najpierw na nią, potem na Ciebie.
"Co się tutaj stało?"

Przez chwilę milczę. W końcu mówię wesołym tonem:
"No to masz tu wiele do sprzątania"
Wchodzę bez wahania przez główną bramę. Gwiżdżę z wrażenia.
"Wielka... I bardzo ładna... Klan Uchiha ma gust..."

Odwracam się z uśmiechem.
"Ale ty przeżyłeś."
Spoglądam na opustoszałe budynki.
"Mogę sobie wybrać jakiś? Jest już późno, a do domu mam spory kawałek."

Postanawiam przejść się między domami. Wszystko wygląda na staranie zaprojektowane. I dobrze wyczyszczone.
"Już wiem, dlaczego Sasuke nauczył się Tajuu Kage Bunshin no Jutsu... Trochę tych budynków jest..."
W końcu dochodzę do jednego z mniejszych domów.
"Ten będzie się nadawać... Przyjemny..."

Podwijam rękaw.
"Najpierw... Mizu Bunshin no jutsu! (x5)"
Odwracam się do Ciebie.
"Mimo, że jesteś Kage i potrafisz wykonać Tajuu Kage Bunshin no Jutsu, to nie masz bladego pojęcia o prawidłowym sprzątaniu."
Odwracam się w kierunku klonów.
"Do dzieła! Wiecie co macie robić!.
"Hai!" - odkrzyknęły klony i zabrały się za porządki. Po trzydziestu minutach opadłam na ziemię.
"No... I już posprzątane... Ale doświadczenia... Ah... I tak nie uniknęłam zmęczenia."
Ziewnęłam szeroko. Zdjęłam buty i pomachałam do Ciebie.
"Branoc"

Zdejmuję z pleców torbę medyka. Przeczesuję włosy i wchodzę do łazienki. Opłukuję twarz zimną wodą. Po chwili dochodzę do wniosku, że nie mam w czym spać.
"A więc z powrotem do sklepu... Kuso, nie musiałam go zalewać... Będzie trzeba trochę przesuszyć..."
Schodzę do wyjścia i nakładam buty. Wychodzę z domu i idę opustoszałą ulicą. Widzę zapalone w kaplicy światło, jednak do niej nie wchodzę.
"Nawet i on potrzebuje chwili samotności..."
Wychodzę przez bramę główną i kieruję się do sklepu, zastanawiając się, jak przyjmie mnie sklepikarz.
"Może dostanę jakąś zniżkę?" mruczę do siebie.

Stoję w sklepie i uśmiecham się:
"Ohayo mina-san! Ja przyszłam po piżamkę..."
Podchodzę do regału i cały czas się uśmiechając, wybieram długą filetową koszulę. Oddział ANBU cały czas mi się przypatruję. Podchodzę do lady i kładę pieniądze, cały czas się uśmiecham.
"Sayonara! Reszt nie trzeba."
Gdy chcę wyjść z pomieszczenia, słyszę okrzyk sprzedawcy. Zamarłam w miejscu.
"Kuso... No i znowu się wpakowałam... Za co?"

Odwracam się do niego ze spokojnym wyrazem twarzy.
"Szanowny członku szanowanego oddziału ANBU. Jako Rikudo Sennin jestem tu z rozkazu Kage."
Członkowi ANBU musiało to coś powiedzieć, bo znieruchomiał.
"Życzę dobrej nocy."
Mówię i ponownie kieruję się do wyjścia.

Przechyliłam głowę w lewo, robiąc zamyśloną minę.
"Idziecie ze mną... Dobrze"
Składam pieczęcie i uśmiecham się szeroko.
"Narka"
Hiraishin no Jutsu. ANBU zatkało o.O

Skrywam się w cieniu.
"Kuso... I to jeszcze w takim momencie, kiedy chciałam sobie tylko pospać w spokoju..."
Wychodzę z cienia. Stoję tuż przed bramą. Mam pomysł. Nabieram powietrza i zaczynam głośno mówić:
"Gomen ne. Wiem, że jest późno, ale czy ktoś tu jest?!"
Po chwili stoi przede mną oddział ANBU. Robię na pozór zgłupiałą minę.
"A to wy tu mieszkacie?"
Postanawiam trochę z nimi się pobawić. Przynajmniej do czasu, aż nie pojawisz się na horyzoncie, ale i na to mam przygotowany plan.

Robię zdziwioną minę, a następnie wydaję z siebie dziewczęcy pisk. Patrzysz na mnie zdziwiony, jednak po chwili odgadujesz, że nie jestem sobą.
"A więc to jest dzielnica Uchiha! Zawsze chciałam poznać ostatniego z rodu Uchiha!"
Spoglądam na ANBU.
"No chyba nie zabronicie mi zwiedzenia dzielnicy, jeżeli gospodarz mi pozwoli, prawda?"

"Dzięki wielkie... Wolałam rozwiązać to w jak najbardziej pokojowy sposób..."
Widząc Twoje pytające spojrzenie, zaczynam wyjaśniać:
"Spotkałam ich w sklepie... Który zalałam... Nie patrz tak! Musiałam mieć coś do spania!"
Wskazuję na zawiniątko w dłoni.

A ja śpię. W końcu ^^

Otwieram oczy. Nastał ranek. Przeciągam się i ziewam szeroko.
"Czas coś zjeść..."
Trochę zaspana, schodzę półprzytomnym krokiem na dół. Wchodzę do kuchni. A w niej pustki.
"Mogłam pomyśleć o tym wczoraj..."
Dalej ziewając, wychodzę na zewnątrz. Postanawiam iść w kierunku sadu, który widziałam poprzedniego dnia. Brak mieszkańców działa mi na rękę, bo dalej jestem w koszuli nocnej.

"Ohayo... Dość dobrze... A na pewno lepiej, niż w lesie na jakiś kamieniach..."
Rozglądam się dookoła.
"Duży ten sad... Masz tu jakieś owoce?"

"Nawet jeżeli, to są dość mili... Mnie tam nie próbowali zbudzić..."
Podchodzę do drzewa i przyglądam się owocom.
"Czy to... wiśnie?"

Wskakuję na drzewo i zrywam trochę owoców. Z zadowoleniem pałaszuję je i zeskakuję z drzewa.
"Ciekawe, gdzie poszedł..."
Po chwili wzruszam ramionami i nucąc pod nosem wracam do tymczasowego domu. Wbiegam na górę i wziąwszy szybki prysznic, zakładam swoje ubrania.

Słyszę pukanie.
"Chwila!"
Zeskakuję ze schodów i podbiegam do drzwi. Otwieram.
"Nie musisz pukać, to Twój dom."
Przepuszczam Cię przez próg.

"Ciekawe... Pewnie jakieś sprawy do Tsunade..."
Przykładam palec do ust i mruczę: "Hmmm..."
Po kilku chwilach odpowiadam:
"Oczywiście, że idę z Tobą! Muszę poskarżyć się Tsunade na ANBU... No żeby tak mnie traktowano... To im na pewno nie ujdzie..."

"Mateo!"
Dobiegam do Ciebie.
"A jaką masz sprawę w szpitalu?"

"Nowe jutsu..."
Czepiam się Twojego ramienia.
"Pozwól mi być Twoim asystentem... Proszę! Będę grzeczna i niczego nie dotknę!"

Ze wzrokiem szczęśliwego szaleńca wchodzę do sali. Po wydaniu z siebie głośnego "Oooo..." zaczynam rozglądać się po sali.
"Zawsze wiedziałam, że życie medyka jest na pewno ciekawe..."

"Mnie? Ja się dobrze czuję"
Odchodzę pod ścianę i uśmiecham się nerwowo.

Uśmiecham się z błyskiem w oku.
"To mój drugi świat. Mowy nie ma, abym się zgubiła!"
Od razu wchodzę do sklepu z artefaktami. Wskazuję na Ręce Dźwięku.
"To poproszę!"
Po chwili wybiegam ze sklepu i wbiegam do następnego.

Wbiegam do następnego sklepu. Za ladą widzę skórzany, biały ochraniacz. Po chwili zastanowienia wskazuję go sprzedawcy i płacę. Wychodzę ze sklepu.
"Chyba mu się spodoba... Zawsze musi się gdzieś wpakować... Więc na pewno się przyda"
I zadowolona idę ulicą.

"Obiad... W sumie dobry pomysł..."
Po chwili wydaję z siebie "Aaaa!" i szperam w torbach. A trochę ich jest.
"Pomyślałam, że może Ci się przydać..."
Podaję Tobie pakunek.
"Chyba dobry rozmiar ^^"
Uśmiecham się szeroko.

(małe ramen? Że niby dieta ^^)
- Dobrze...
Po kilku chwilach spoglądam na siedzenie obok. Biorę bukiet i patrzę pytająco na sprzedawcę. Ten tylko uśmiecha się i odchodzi. Wychodzę i wąchając róże idę do sklepu. Jednak po chwili dochodzę do wniosku, że kwiaty nie mogą zwiędnąć, więc idę do tymczasowego lokum i wkładam bukiet do wazonu.

Nucąc pod nosem kładę się na łóżku. Zamykam oczy i pogrążam się w lekkiej drzemce.

Przekręcam się na bok. Coś tam mruczę... Ech, te moje wysławianie się przez sen

"Sasuke..." mruczę przez sen.

"Nie... Nie ucz mnie Oiroke no Jutsu... ja nie chcę!"
Z krzykiem budzę się. Przez kilka chwil mam przyspieszony oddech. Opadam na poduszki.
"To było straszne..."

Spoglądam na bok. Widzę pakunek. Zaintrygowana otwieram go i widzę suknię... (e, jaką?)

Widzę ładną xD suknię. Przykładam ją do siebie. Idealna. Po chwili nieruchomieję.
- A skąd on wiedział, jaki mam rozmiar?

Otwieram i patrzę na nieznaną mi osobę.
- A Ty to kto? Jeżeli domokrążca, to rezygnuję od razu ze wszelkich propozycji...

- Ale... Czekaj!
Łapię Ciebie za rękaw.
- Nie wygłupiaj się i wchodź.
Przepuszczam Ciebie przez próg.

Zamykam drzwi.
- Napijesz się czegoś? Jeżeli mnie oczy nie myliły, widziałam gdzieś herbatę...
Znikam w kuchni.

- Skoro tak mówisz... Poczekasz chwilę?
Dalej krzątam się po kuchni, wyjmując dziwne rzeczy (czytaj noże ^^) i coś tam robię.

Nucąc pod nosem rzucam nożami na prawo i lewo. Po chwili sałatka jest gotowa.
- Ha! I kto powiedział, że trzeba kroić? ^^
Ładuję przekąskę do miski i wchodzę do salonu.
- Sasuke...?
Rozglądam się, a Ciebie nie ma.

- A... Tam byłeś...
Kładę miskę na stolik.
- Jeżeli chcesz, to się częstuj.
Kiedy wchodzisz, stoję na środku pokoju i jestem odwrócona do Ciebie plecami.
- Piękne mieszkanie... - mówię i przyglądam się wnętrzu.

- Sasuke?
Odwracam się w Twoim kierunku. Przez chwilę milczę. W końcu podchodzę do Ciebie z rękoma schowanymi za plecami.
- Coś się stało?

- No żesz...
Spoglądam w kierunku okna. Zwęziłam oczy i szybko sformułowałam pieczęcie.
- Kage Nui!
W kierunku oprawcy poleciało wiele biczów. Trochę mnie poniosło ^^

Spoglądam na ścianę.
- Ale ja jej nic nie zrobiłam... Kage Nui działa tylko na ludzi...
Uśmiecham się wrednie.
- Mogę zademonstrować ^^

Lekko biorę Ciebie za łokieć.
- Daj spokój... Przecież to nie był nikt groźny... A kunai nie może zabić od tak sobie medyka...
Ciągnę Ciebie.
- Lepiej byś coś zjadł! Ja się tak natrudziłam!

- To był kiepski... Poza tym co miałby tropić?
Spoglądam na Ciebie wyczekująco.
- Chyba nic nie zrobiłeś, prawda?

- No pięknie... To ja też idę...
Wyskakuję przez okno i idę pustą ulicą. Jestem zła.

A ja nie wiem gdzie jestem. Zgubiłam się prawdopodobnie. Kopię ze złością kamień.

- Och!
Siadam na ziemi.
- Kuso! No i jeszcze tego brakowało!
Zakładam ręce na krzyż.
- Ja już go totalnie nie rozumiem!

Spoglądam na Ciebie.
- To Ty mi powiedz co się dzieje...

- Madara...?
Przechylam głowę lekko w bok. Ostatnio trochę słyszałam o tej osobie.
- Pierwszy...

Uśmiecham się blado.
- Kiedyś...  no w sumie dalej... jestem pewnego typu przestępcą... potrafię uzyskać wszelkie informacje...
Przełykam ślinę.
- No i jak byłam dzieckiem włamałam się do Starożytnej Sali w zamku Mizukage... Przeczytałam Wielką Księgę... No i wiem wszystko, co było możliwe o Madarze...

Przyglądam się Tobie.
- Nie... Madara miał...
Zaczynam się trząść. Zakrywam ramiona dłońmi.
- Miał... inne oczy...

Zamykam oczy i kręcę głową.
- Nie wiesz, co on naprawdę zrobił...

Kręcę głową.
- Nie rozumiesz... A co później nakazał? Po tym jak stworzył Kiri?
Zaciskam pięści.
- Nie mów mi, że nie wiesz...